Franchising heet dat

Nee gekkigheid. Het beste Speld-artikel ooit geschreven (2013) - "Zondag is in Culemborg een tweede vestiging van het Anne Frank Huis geopend. Burgemeester Roland van Schelven hoopt met het nieuwe filiaal veel toeristen naar het Betuwse stadje te lokken." - wordt geen werkelijkheid. Het is namelijk geen Culemborg, maar New York: 

"De Anne Frank Stichting maakt een replica van het Achterhuis. De kopie (...) zal worden verscheept naar New York, waar die wordt tentoongesteld in het Center for Jewish History in Manhattan. (...) Het originele dagboek blijft in Amsterdam. "Deze is te fragiel en kwetsbaar om te reizen", aldus de stichting.

Volgens de stichting is het de eerste keer dat zo'n replica wordt gemaakt. Dat gebeurt in het Brabantse Erp. Het Achterhuis wordt daar volledig op schaal nagemaakt en ingericht in de stijl van de onderduikperiode."

Opdat het maar bij mag dragen aan vele opdat we nooit vergetens.

Één keer is een incident, twee keer is toevallig (...)

De zon kwam op, een pro-oorlogsdemonstrant met als enige bezwaar dat de verkeerde kant wint bekladt Anne Frank voor de tweede keer in een maand, en de zon ging onder.

De klok die alles zag

Ingezonden brief in de lokale courant inzake de discussie over het nachtelijk gebeier van de Amsterdamse Westertoren. Buurtbewoonster Lucy Hollander is ook klaar met het lawaai. Ze lanceert een website over de kwestie (straks meer) maar beklaagt zich ook over DE TOON van het debat: "Als je hierover begint word je uitgescholden, of mensen tikken op het voorhoofd. Er wordt altijd gezegd dat de voorstanders van nachtelijke rust in de minderheid zijn. Heeft men er weleens aan gedacht dat de reacties van de tegenstanders zo fel zijn dat niemand zich durft uit te spreken? We hadden tot voor kort kinderen in huis, ik zou vrezen voor hun veiligheid." Enfin, weet u welke jonge inmiddels ex-buurtbewoonster juist géén last had van de Westertoren?

Dáárom is Herdenken zo belangrijk

We hebben de exacte Anne Frank-spelregels even niet paraat, maar als de maker Ari Folman heet schijnt dit te mogen. Samenvatting: Lieve Kitty komt tot leven in Het Nederland van Nu en zet zich 'in Annes geest' in voor bruine mensen.

Recensie: ja de Tweede Wereldoorlog was echt heel erg maar zelfs voor iemand die Ari Folman heet is dit een extreem luie premisse, gestoeld op dat kinderlijk lineaire karikatuur van modern goed en kwaad: de blanke politie versus "black and brown bodies". Kortom, de trailer smaakt naar Ben & Jerry's en de sjablonische opzichtigheid is een belediging voor iedereen boven de 12. Onderaan de streep is dit eigenlijk nog veel erger dan Kendall Jenners Pepsi-reclame. Dat kan theoretisch dus niet, behalve als je de Anne Frank-kaart in zulk gemakzuchtig wanbeheer verspeelt.

De animatiestijl is erg geslaagd, dat dan weer wel. Enfin, nu dus thuis te zien.